Cuba 2011

Onderweg naar hotel

Een ideale plek voor honeymooners. U ontvangt o.a. een fles champagne en fruit op de kamer, een privé diner en korting op de spa.

Bij aankomst

Bij aankomst

Bij aankomst

Bij aankomst

Buitenbad

Buffetrestaurant: Gran Plaza Hicacos (buffet). Daarnaast zijn er 4 à la carte restaurants o.a: El Caribe (lokale keuken). In dit restaurant geldt een kledingvoorschrift, mannen zijn verplicht lange broek te dragen. Andere restaurants zijn Don Pascuale (Italiaans) en Las Morlas (vis). Er is ook een grill restaurant aan het strand aanwezig. À la carte diner is mogelijk indien je een reservering van te voren maakt. Dit kan 3x per week. Daarnaast zijn er 5 bars en een snackbar aanwezig.

Sfeer in het Buffetrestaurant: Gran Plaza Hicacos (buffet).

Buffetrestaurant: Gran Plaza Hicacos (buffet).

Buffetrestaurant: Gran Plaza Hicacos (buffet).

Buffetrestaurant: Gran Plaza Hicacos (buffet).

Het hele hotel is versierd gedurende het maand december i.v.m. kerstdagen en Oud & Nieuw.

Richting strand

Richting strand via het Grill restaurant.

Informatie bijeenkomst: Xanadú Mansion (Club House of the Varadero Golf Club). Xanadú Mansion: Dit prachtige huis was ooit de woning van Mr. Dupont De Nemours, die in de jaren 20 als eerste begon met grondspeculatie in Varadero. Hier kan je een verfrissende Mojito drinken op het buitenterras met een schitterend uitzicht op de zee

Xanadú Mansion

Xanadú Mansion

Matanzas is een provincie van Cuba. Grote steden in Matanzas zijn Cárdenas, Colón, Jovellanos en de hoofdstad met dezelfde naam: Matanzas. De badplaats Varadero is ook gelegen in deze provincie. Matanzas is een van de meest geïndustrialiseerde regio’s van Cuba, met petroleumputten, raffinaderijen, supertanker faciliteiten, en 21 suikerfabrieken om de oogsten van de vele suikerriet velden in Matanzas te verwerken. Matanzas is de één na grootste provincie van Cuba. Het is een heel vlakke provincie, met als hoogste punt de Pan de Matanzas op slechts 380m boven de zeespiegel. De noordwestelijke kust is grotendeels rotsachtig met een paar zandstranden, terwijl de noord-oostelijke kust vele kleine eilandjes langs de kust heeft die onderdeel zijn van de Sabana-Camaguey eilandengroep. De zuidkust heeft één van de meest kenmerkende eigenschappen van Cuba: een enorm moeras genaamd Cienaga de Zapata .

De zilvervloot van 1628. De Zilvervloot was in de 16e en 17e eeuw een jaarlijks konvooi van schepen, waarin kostbaarheden van de Spaanse koloniën in Amerika werden verscheept naar Spanje. In Nederland is de zilvervloot vooral bekend van de verovering ervan door Piet Hein in 1628.In 1627 pleegde Piet Hein twee kleinere kaperijen in Allerheiligenbaai, in september 1628 veroverde hij de zilvervloot in de Slag in de Baai van Matanzas (eiland Cuba). De verovering van de zilvervloot was niet alleen een financiële, maar vooral ook een morele overwinning van de Republiek.

Onderweg naar Havana

Onderweg naar Havana

Het monument van General Maximo Gomez, is een monumentale sculptuur tegenover de Malecon in Havana, de hoofdstad van Cuba, gewijd aan de Generaal (tijdens de onafhankelijkheid van de eiland Maximo Gomez) , die in de stad stierf in het begin van de twintigste eeuw. Het werk is het werk van de Italiaanse kunstenaar Aldo Gamba.

Demonstratie: Cubaanse sigaar maken

Demonstratie: Cubaanse sigaar roken. Het advies was om eerst met Rum je mond te verdoven voordat je gaat roken dan proef je de sigaar beter.

Hoe de sigaar af te snijden op een manier zodat je het kan hergebruiken.

In het vroegere presidentiële paleis van Havana, Cuba is nu veelbeduidend het Museo de la Revolución gehuisvest. Het paleis werd gebouwd tussen 1913 en 1920 en het werd ingericht door Tiffany’s uit New York. Vooral het Salon de los Espejos, de spiegelzaal, is indrukwekkend en doet onverbloemd aan een verkleinde uitgave van de gelijknamige zaal in het paleis van Versailles denken. Hier had op 13 maart 1957 een mislukte aanslag plaats op dictator Fulgencio Batista, die net op tijd via een geheime deur in zijn bureel wist te ontkomen. In de trappenzaal in de imposante inkom zijn de kogelinslagen in het marmer nog steeds te tellen. 32 van de 35 studenten die de aanslag pleegden, werden ter plekke afgemaakt. Dit museum is het “heilige der heiligen” van de Cubaanse Revolutie. De tentoonstelling doorheen de verschillende zalen van het gebouw geeft een compleet relaas van de revolutie, beginnend met de Spaans-Amerikaanse oorlog eind negentiende eeuw en eindigend met de val van het regime van Batista. Diverse artifacts van de revolutie werden hier bijeen gebracht. Een heel bijzonder voorwerp is wel de typemachine waarop Fidel, gevangen in de Presidio Modelo op de Isla de Piños (vandaag de Isla de la Juventud), de verdediging uittikte voor zichzelf en de overlevenden na de mislukte aanval op de Moncada kazerne in Santiago de Cuba op 26 juli 1956: zijn beroemde rede “Historia me absolvera”, “De geschiedenis zal me vergeven”. Een speciale zaal is gewijd van Che Guevara. Voor het gebouw staat een SAU-tank van Russische makelij die door Fidel Castro werd gebruikt tijdens de gevechten volgend op de invasie in de Varkensbaai in april 1961. Achter het gebouw staat het schrijn van de Granma, het 18 meter lange jacht dat Fidel en zijn 81 kompanen in december 1956 van Tuxpan in Mexico naar de Oriente bracht in Cuba. Met deze landing gaven ze de aanzet tot de revolutie en verzekerden ze zich een plaats in de geschiedenisboeken.

In het oude presidentiële paleis is tegenwoordig het Museo de la Revolución ondergebracht. Een uitgebreide tentoonstelling doet het verhaal van Cuba’s recente geschiedenis. Achter het museum vindt men het “heilige der heiligen” van de Cubaanse Revolutie, het Paviljoen van de Granma, het schip waarmee Fidel en zijn “barbudos” op 2 december 1956 landden op Cuba om de Revolutie op gang te brengen.

EL Capitolio (ook wel Capitolio Nacional genoemd) is een gebouw in de Cubaanse hoofdstad Havana. Het gebouw was tot de Cubaanse Revolutie de zetel van de Cubaanse regering. Momenteel is de Cubaanse academie van wetenschappen in het gebouw gevestigd. Het gebouw werd ontworpen door de architecten Raúl Otero en Eugenio Raynieri. Het ontwerp was duidelijk geïnspireerd op het Amerikaanse Capitool, dat eveneens in de renaissance-stijl is gebouwd. De bouw van El Capitolio begon op 1 april 1926 en op 20 mei 1929 werd het gebouw opgeleverd. In 1959, na de revolutie verloor het de functie van regeringsgebouw. Vervolgens heeft het een tijd dienst gedaan als zetel voor het ministerie van Wetenschap, Technologie en Milieu om later de zetel te worden van de academie van wetenschappen.

Het Gran Teatro de La Habana is het officiële theater van de stad. Het ging in 1838 voor het eerst open en is de thuisbasis van het Cubaans Nationaal Ballet. Het gebouw behoort tot de mooiste van Havana. In eerste instantie werd het in barokstijl gebouwd, in opdracht van de megalomane Spaanse gouverneur Miguel Tacón. Hij wilde in Havana het grootste theater van Latijns-Amerika bouwen. Het immense project werd gefinancierd met slavengeld. Wie slaven importeerde uit Afrika moest een hoge belasting op de invoer betalen. In 1914 werd het theater gesloopt om Havana een nieuwe stijl te geven: neobarok. De Belgische architect Paul Belau kreeg de opdracht het nieuwe gebouw te ontwerpen. Naast het exterieur zijn ook de sculpturen die het theater sieren de moeite waard. Deze zijn gemaakt door Italiaanse beeldhouwer Giuseppe Moretti, die naar Amerika was verhuisd.

Onderweg naar de Plaza Revolución in Havana

De Plaza de la Revolución in Havana, een van de grootste pleinen ter wereld, is wereldberoemd door de toespraken die voormalig president Fidel Castro er ter ore bracht aan miljoenen Cubanen. Kenmerkend zijn de gigantische obelisk waarvoor een 17 meter hoog marmeren beeld staat van José Marti, dichter, schrijver en nationale held in Cuba, en de afbeeldingen van Che Guevara (links) en Camilo Cienfuegos (rechts) op de overheidsgebouwen aan de overkant van het plein.

Op de gevel van het gebouw van het Ministerie van Binnenlandse Zaken pronkt het bekende ijzeren smeedwerk naar het beeld van Che Guevara, met de tekst “¡Hasta la Victoria Siempre!”. Dat refereert aan het motto van Che Guevara: “Tot de overwinning altijd”

Sfeer in Vedado in de steegjes.

Lokale markt

In het vroegere presidentiële paleis van Havana, Cuba is nu veelbeduidend het Museo de la Revolución gehuisvest. Het paleis werd gebouwd tussen 1913 en 1920 en het werd ingericht door Tiffany’s uit New York. Vooral het Salon de los Espejos, de spiegelzaal, is indrukwekkend en doet onverbloemd aan een verkleinde uitgave van de gelijknamige zaal in het paleis van Versailles denken. Hier had op 13 maart 1957 een mislukte aanslag plaats op dictator Fulgencio Batista, die net op tijd via een geheime deur in zijn bureel wist te ontkomen. In de trappenzaal in de imposante inkom zijn de kogelinslagen in het marmer nog steeds te tellen. 32 van de 35 studenten die de aanslag pleegden, werden ter plekke afgemaakt. Dit museum is het “heilige der heiligen” van de Cubaanse Revolutie. De tentoonstelling doorheen de verschillende zalen van het gebouw geeft een compleet relaas van de revolutie, beginnend met de Spaans-Amerikaanse oorlog eind negentiende eeuw en eindigend met de val van het regime van Batista. Diverse artifacts van de revolutie werden hier bijeen gebracht. Een heel bijzonder voorwerp is wel de typemachine waarop Fidel, gevangen in de Presidio Modelo op de Isla de Piños (vandaag de Isla de la Juventud), de verdediging uittikte voor zichzelf en de overlevenden na de mislukte aanval op de Moncada kazerne in Santiago de Cuba op 26 juli 1956: zijn beroemde rede “Historia me absolvera”, “De geschiedenis zal me vergeven”. Een speciale zaal is gewijd van Che Guevara. Voor het gebouw staat een SAU-tank van Russische makelij die door Fidel Castro werd gebruikt tijdens de gevechten volgend op de invasie in de Varkensbaai in april 1961. Achter het gebouw staat het schrijn van de Granma, het 18 meter lange jacht dat Fidel en zijn 81 kompanen in december 1956 van Tuxpan in Mexico naar de Oriente bracht in Cuba. Met deze landing gaven ze de aanzet tot de revolutie en verzekerden ze zich een plaats in de geschiedenisboeken.

La Finca Vigia was het huis van Ernest Hemingway en ligt in San Francisco de Paula, de voorstad van Havana. Het herbergt nu het “Museo de Ernesto Hemingway”.

Het huis werd gebouwd in 1886 door de Catalaanse architect Miguel Pascual y Baguer. La Finca Vigia betekent “de uitkijk boerderij” en is gebouwd in Moorse stijl. Het ligt op een heuvel ongeveer 15 km van Havana, met uitzicht op Havana en de zee. Hemingway woonde in het huis gedurende de periode van medio 1939 tot 1960. Eerst huurde hij het huis, later kocht hij het in december 1940 nadat hij was getrouwd met zijn derde vrouw Martha Gellhorn. Na de Cubaanse Revolutie van begin 1959 leefde Hemingway op goede voet met de Cubaanse regering en Fidel Castro. Niettemin verliet Hemingway Cuba medio 1960 als gevolg van zijn zware depressie en ziekte. Hemingway werd hiervoor behandeld in de VS in de eerste helft van 1961. Uiteindelijk pleegde hij pleegde op 2 juli 1961 zelfmoord in Idaho. In het najaar van 1960 kreeg de Cubaanse regering La Finca Vigia in zijn bezit. De Cubaanse regering heeft het vervolgens als museum gewijd aan Hemningway ingericht.

Op Finca Vigía heeft hij negen romans geschreven, waaronder het boek “For whom the bell tolls”. Dit is een roman over de Spaanse Burgeroorlog, waarover Hemingway als journalist met Martha Gellhorn in de late jaren 1930 heeft geschreven. Hij was met het schrijven van dit boek al begonnen in Hotel Ambos Mundos. Hemingway zou later het huis kopen met een deel van de eerste royalty’s uit het boek, dat in 1940 was uitgegeven. Op de Finca Vigia schreef Hemingway ook zijn boek “The Old man and the sea” (1951). In 1954 won hij de Nobelprijs voor Literatuur.

Het Museo Ernest Hemingway is precies bewaard gebleven zoals de auteur het had achtergelaten, waardoor bezoekers een inzicht in het leven en de tijd van deze Nobelprijswinnaar. Het museum beschikt over verschillende bezittingen van Ernest, evenals een bibliotheek met originele collectie boeken van de auteur. Je vind er ook affiches Spaanse stierengevechten en trofeeën van zijn verschillende Afrikaanse safari’s. De boot van Hemingway, de Pilar, waarmee hij ging zeevissen, ligt op het droge bij het zwembad.

Inbegrepen

Het belangrijkste gebouw aan de Plaza de San Francisco is de Basílica Menor de San Francisco de Asís. Het werd in elf jaar tijd gebouwd, in 1580, als zetel van de franciscaner broeders. In de 18e eeuw werd het deels herbouwd. De driebeukige kerk in de vorm van een Latijns Kruis bezit enkele schilderijen van onbekende Cubaanse schilders uit de 18e eeuw en een houten St.-Franciscus uit diezelfde periode. In de basiliek liggen illustere burgers begraven zoals Gonzáles en José Martín Félix de Arrate. Vanwege de akoestiek is de kerk tegenwoordig ook een concertzaal voor koor- en kamermuziek. Aan de kerk grenst een 42 meter hoge klokkentoren die een mooi uitzicht over de stad biedt. Op de spits stond ooit een beeld van franciscus van Assisi, maar deze werd in 1846 beschadigd door een cycloon. In het klooster ernaast, dat stamt uit 1739, is een museum gevestigd voor religieuze kunst met 18e en 19e eeuwse missalen, een collectie exvoto’s uit kostmare metalen en 16e – 18e eeuwse faience en keramiek.

Capitolio vanaf de Plaza Vieja

Het kleine museum is een winkel en een café en was in de beroemde Casa de la Cruz Verde geopend in het jaar 2003, de voormalige residentie van de Graven van Lagunilla.

Een van de drukste straten in Oud Havana, de tweede na Obispo. Mercaderes loopt noord-zuid parallel aan en twee blokken in het binnenland van de Avenida del Puerto, waarbij de Plaza de la Catedral met Plaza Vieja wordt gekoppeld. Deze autovrije straat dankt zijn naam (letterlijk ‘Merchants’ Street’) aan de vele winkels waarmee deze straat ooit gevuld was. De straat is volledig gerestaureerd sinds de vroege jaren 1980 en vandaag de dag is deze straat vrijwel vol met boutique winkels, hotels, musea en andere bezienswaardigheden, waaronder Havana’s eerste café, Taberna, die er nog steeds bestaat en is vandaag de dag een levendige bar-restaurant gewijd aan de zanger en bandleider Beny Moré.

Gehuisvest in Casa de Francisco Aguilera Basabe, een gebouw van twee verdiepingen gebouwd in 1728, dit museum exposeert Cubaanse kunst aardewerk uit 1950 tot heden op de bovenste verdieping, terwijl de begane grond een keramiek winkel heeft waar tijdelijke tentoonstelling plaatsvinden. Daarnaast is er een collegezaal en een archeologische gedeelte aanwezig in het gebouw. Het gebouw bestaat eigenlijk uit twee woningen die werden samengevoegd en verbouwd wat resulteert in dit grote herenhuis. De smeedijzeren rails werden in de 19e eeuw toegevoegd.

Een instelling gewijd aan de gezondheidszorg voor zwangere vrouwen en pasgeborenen in de stad Habana Vieja. Sociale werkzaamheden in Cuba worden o.a. benadrukt door de uitvoering van onderwijsprogramma’s, de volksgezondheid en de huisvestingssector. Hogar Materno Infantil Doña Leonor Pérez Cabrera was het eerste ziekenhuis en maakt deel uit van een netwerk van gezondheidsdiensten. Het is het resultaat van een sociaal project.

Het Palacio de los Capitanes Generales is een monumentaal gebouw in de Cubaanse hoofdstad Havana, gelegen aan de Plaza de Armas.

Het gebouw werd opgericht waar ooit een oude parochiekerk stond. In 1776, het jaar dat de Verenigde Staten werden opgericht, begon men hier het bouwen aan wat oorspronkelijk de woning van de Spaanse Gouverneur Fondesviela was. Het gebouw hield die functie tot in 1898, toen aan het einde van de Spaans-Amerikaanse Oorlog de Spaanse vloot door de Amerikanen werd verslagen en met het Teller Amendement aan de Spaanse invloed in de Caraïbische regio voorgoed een einde kwam.

Kathedraal van binnen

In 2009 werd de beroemde open-air ambachtelijke markt in de buurt van de Plaza de la Catedral in Oud Havana verplaatst naar de voormalige Almacenes de San José op de haven van Havana. Dit warenhuis aan de waterkant is gebouwd in het jaar 1885 en wordt gezien als de oudste opslagplaats van Oud Havana. De sobere en imposante gevel die uitkijkt op de stad verbergt het stalen structuur van het gebouw, waarin het de verstrijken van de tijd heeft doorstaan en is perfect bewaard gebleven. Na een zorgvuldige restauratie van bijna drie jaar, is het enorme bouwwerk nu het Centro Cultural Antiguos Almacenes San José. Opgevat als een cultureel centrum met tentoonstellingen, theatervoorstellingen en recreatieve activiteiten voor kinderen. De belangrijkste activiteit is ongetwijfeld het verkopen van o.a. handwerken.

Bananenplantage

Santa Clara is de hoofdstad van de provincie Villa Clara in centraal Cuba. Het ligt aan de westelijk voet van het Sierra del Escambray Gebergte. De stad werd opgericht op 15 juli 1689 en heeft inmiddels meer dan 220.000 inwoners. Daarmee is Santa Clara de vijfde grootste stad van Cuba.

In het mauseleum liggen de resten van Che Guevara en zestien van zijn collega-strijders die in 1967 tijdens de Bolivia campagne zijn gedood. De gebeente van Che werden pas in 1997 bijgezet, nadat het uit Bolivia werd overgebracht. Daar was hij in 1967 vermoord door Boliviaanse militairen op bevel van de Amerikaanse CIA.

Aan het eind van 1958 vochten de guerrillatroepen van Che Guevara en Camilo Cienfuegos tijdens de Cubaanse Revolutie hier een beslissende slag uit met de manschappen van dictator Fulgencio Batista. De guerrillatroep van Guevara vesloeg eerst het garnizoen in Fomento. Batista had intussen een gepantserde trein (Tren Blindado) met soldaten, voorraden en wapens naar Santa Clara gestuurd om zijn troepen te ondersteunen. Maar de trein werd nabij het station van Santa Clara met een bulldozer tot staan gebracht en de lading wapens kwam in handen van Che en zijn mannen. Op hetzelfde moment versloeg een tweede guerrillatroep onder leiding van Camilo Cienfuegos een legergarnizoen in de Slag bij Yaguajay niet ver van Santa Clara. Op 31 december 1958 vielen de gecombineerde strijdkrachten van Guevara, Cienfuegos, samen met andere revolutionairen onder leiding van William Alexander Morgan, Santa Clara aan. Deze strijd was zeer chaotisch. De verdedigers waren gedemoraliseerd, sommigen vochten en anderen gaven zich over zonder één schot te lossen. Tegen de middag werd de stad veroverd. Deze overwinning van Castro’s troepen, de “Beweging van 27 Juni”(M-27-6), wordt gezien als het beslissende moment in de Cubaanse revolutie, aangezien Batista in minder dan 12 uur later Cuba ontvluchtte.

Het theater werd in 1886-1889 gebouwd als voortvloeisel uit het testament van Tomás Terry Adams, een gewetenloze suikerfabrikant die rijk was geworden van de slavenhandel en het tot burgemeester had geschopt. Grootheden als Enrico Caruso en Sarah Bernhardt traden er aan het begin van de 20e eeuw op. Het theater is door Lino Sánchez Mármol in Italiaanse stijl ontworpen. Het heeft een U-vormige zaal met een groot balkon en een enorm fresco door Camilo Salaya, een Filippijn-Spaanse schilder die aan het eind van de 19e eeuw in Cuba was komen wonen. De gevel aan het Parque Central heeft vijf bogen, één voor elke ingang.

Cienfuegos heeft een rijk verleden en dit is nog altijd te zien aan het historische centrum van de stad. In de koloniale tijd werd de stad ook wel de Parel van het Zuiden genoemd, en dat is natuurlijk niet voor niets. In 2005 werd de stad op de Werelderfgoedlijst van UNESCO gezet en een plaats krijgt hier niet zomaar een plekje. Je kunt er indrukwekkende bouwwerken bewonderen en de stad straalt gewoon geschiedenis uit. De Spanjaarden bouwden er in 1745 voor het eerst een fort, maar pas in 1819 kreeg de stad ook daadwerkelijk een naam. Cienfuegos werd vernoemd naar José Cienfuegos, de gouverneur-generaal van Cuba in die tijd. Cienfuegos werd aangelegd in een zogenaamd schaakbordpatroon, dat ook wel het hippodamische systeem wordt genoemd. Dit wil zeggen dat de rijen woningen loodrecht op elkaar staan. Van de noordzijde naar de zuidzijde van de stad lopen de calles, en van de westzijde naar de oostzijde lopen de avenidas. In de hele stad is een romantische Franse sfeer merkbaar.

Een regeringsgebouw tegenover het Jose Marti Park (Neoklassieke architectuur).

Tegenover het park, is de kathedraal die uit 1869 dateert en zich onderscheidt door zijn prachtige Franse glas-in-loodramen. Er zijn Chinese teksten op de pilaren ontdekt tijdens de lopende restauratie waarvan wordt verondersteld dat ze dateren uit de jaren 1870.

Uitzicht op de haven

Sfeer op straat

Trinidad werd in 1514 gesticht door Diego Velazquez de Cuellar en ligt ten noorden van de baai van Ancon aan de Cubaanse zuidkust in de provincie Sancti Spíritus. In 1540 werd Francisco Iznaga gekozen tot burgemeester van Bayamo. Hij was een rijke Baskische grootgrondbezitter die met name in het zuiden van Cuba grond bezat. Zijn nakomelingen vochten in de periode van 1820 tot 1900 voor de onafhankelijkheid van Cuba en tegen de annexatie door de Verenigde Staten.

Trinidad is één van de best bewaarde steden in de Caraïben uit de tijd dat de suikerhandel de belangrijkste industrie in de regio was. Tegenwoordig is de tabaksteelt en de tabaksverwerking de voornaamste handel in Trinidad. De oudere delen van stad worden goed onderhouden vanwege het groeiend aantal toeristen dat Trinidad bezoekt. Enkele andere delen van de stad raken daarentegen meer in verval, vooral in het centrum van Trinidad.

De stad ademt nog de koloniale sfeer doordat in de oude stad nog veel van de Spaanse architecteur uit de 16e eeuw is te vinden. Het historische Trinidad is beroemd om zijn keistraten, pastel gekleurde huizen, mooie paleizen en pleinen.

Bezienswaardigheden van het oude Trinidad zijn de kerk van Sint Franciscus, Plaza Mayor, Palacio Cantero en Palacio Brunet. Je kunt de stad in slechts een paar uur lopend bezichtigen. De stad ligt dichtbij zowel de bergen van Escambray als de Caraïbische kust. Er zijn in Trinidad meerdere casas de musica van wereldklasse, en elke nacht is naast de kerk op de Plaza Mayor één van Cuba’s drukste dansvloeren. Er zijn ook uitstekende disco’s. Een daarvan is gevestigd in de ruïnes van een kerk en een ander in een reusachtig grot dat in oorlogstijd werd gebruikt als ziekenhuis.

Twintig kilometer verwijderd van Trinidad ligt Topes de Collantes, een van de eerste eco-toerismecentrum van Cuba. Een andere attractie is de Baai Casilda, die zowel snorkelaars als duikers aantrekt. Een nabijgelegen eiland heeft nog ongerepte stranden. Het Strand van Ancon is een witte zandstrand welke één van de eerste nieuwe resorts in Cuba is die na de revolutie van 1959 zich heeft ontwikkeld. Langs het schiereiland van Ancon liggen drie hotels, namelijk Hotel Costa Sur, Hotel Ancon en Brisas Trinidad del Mar.

De museum ligt in het historische centrum van Trinidad (Plaza Mayor) en is gelegen in een van de meest spectaculaire koloniale paleizen van de stad. Het paleis was ooit het huis van de familie Sanchez Iznaga en werd gebouwd in 1738. Het Museum van de koloniale architectuur is gewijd aan de beroemde architectuur van de koloniale Trinidad.

Uitzicht vanaf de watchtower van Museo de Historia Municipal.

Uitzicht vanaf de watchtower van Museo de Historia Municipal.

Gelegenheid om souvenir te kopen in Trinidad.

Gelegenheid om souvenir te kopen in Trinidad.

Ten oosten van Trinidad, op de weg naar Sancti Spiritus, ligt het weelderige Valle de los Ingenios met prachtige landschappen van groene suikerriet velden, palmbomen en bergen. Vermeld als een UNESCO World Heritage Site, de vallei, ook wel bekend als Valle de San Luis, bevat overblijfselen en monumenten uit de 19e eeuw, toen o.a. suikerriet hier verbouwd werd.

Reissom € 2.505,50. Vertrek Zaterdag 3-12-2011 – 10-12-2011 met Arke Fly.

Excursieprogramma Varadero